กาลครั้งหนึ่ง ไม่นานเท่าไร แค่ไม่กี่สิบปีมานี้เอง
เผ่าคนป่าห่างไกลแห่งหนึ่ง
เกิดวิกฤติ หมอผีของเผ่า
เนื่องจากหมอผีของเผ่าคนก่อน หนีหน้า
สละตำแหน่ง หมอผี แบบไม่ใยดี
ไม่สนใจแม้แต่จะ วางตัวทายาทเอาไว้
เผ่า ที่มีธรรมเนียมทายาท
ต้องเป็นโก๊ดป๋อ โก๊ดแม่ เดียวกะหมอผีของเผ่าคนแรกเท่านั้น
จึงจะได้ขึ้นสู่ตำแหน่ง หมอผีของเผ่าแห่งนี้
สายเลือด จั๊กกะจี้
บรรดาผู้อาวุโส ของเผ่า รวมทั้งหัวหน้าเผ่า จึงต้องตัดสินใจเลือก
หมอผีคนใหม่ ผู้มีสายเลือด โก๊ดป๋อ โก๊ดแม่ ดังกล่าว
ท่ามกลางผู้มีสิทธิ ไม่น้อย
เลือกแล้วเลือกอีกตามกฎของเผ่า
ญาติหมอผีกลุ่มแรก เจอตัดสิทธิ เนื่องจากบังอาจผสมข้ามพันธุ์กะเผ่าอื่น
ปัจจุบันลูกหลานของญาติสายนี้ รับร้องเพลงยังชีพ
มีชีวิตเต้นกิน รำกิน
ญาติอีกกลุ่มที่ดูมีลุ้น เนื่องจาก คุมกำลังหน่วยคุ้มกันเผ่า
กลายเป็นเต็งหนึ่ง นอนมุ้งมา แต่แล้วก็พลาด
ต้องหลุดไปอยู่ปลายแถว
ปัจจุบันลูกหลานของญาติสายนี้ เลี้ยงชีพด้วยการรับเจรจา ทำหน้ายิ้ม
งานสำคัญชิ้นนึง คือเคยไปยิ้ม เป็นตัวประกัน ให้เผ่าเพื่อนบ้าน
และแล้ว...
กลุ่มคนที่ไม่คาดฝัน น่าจะหลุดไปตั้งก่าต้น
ก็ได้รับเลือกจาก กลุ่มผู้อาวุโสของเผ่าในครั้งนั้น
ให้มาดำรงตำแหน่งหมอผีของเผ่า คนถัดไป
เป็นเพียงเด็กชาย ผู้หนึ่ง
จากพี่น้องกลุ่มหนึ่ง ที่กำพร้าพ่อ
เรื่องราวผ่านไป...
จากครอบครัวที่น่าจะสามัญ กลายเป็นคนสำคัญ
ตำแหน่งหมอผีของเผ่า ถ่ายจากพี่สู่น้องชาย
ด้วยเพราะเด็กชายคนแรก ลาโลกไปก่อน
เรื่องราวผ่านไป...
จนผู้น้อง แต่งงานกับหญิงผู้หนึ่ง
ซึ่งสืบไปสืบมา มีโก๊ดป๋อ โก๊ดแม่ เดียวกัน
(แหมช่างเป็น สายเลือดที่แสนอัศจรรย์)
ทั้งที่เธอผู้นั้น ก็น่าจะเป็นชาวเผ่า ธรรมดาๆไปแล้ว
แต่เธอกลับเข้าสู่ การเป็นคนสำคัญ
เพราะเสียผีให้คนสำคัญของเผ่า (หมอผีของเผ่า)
คนไม่สำคัญ กลุ่มหนึ่ง เลยกลายเป็นคนสำคัญ
เรื่องราวผ่านไป...นานจน
คนกลุ่มนี้เหมือน ลืมเรื่องราวในอดีต
จำได้แต่ปัจจุบัน และอดีตที่ไม่ไกลนัก
ว่าตนคือ...คนสำคัญ ไม่ใช่คนสามัญ
บรรดาสมาชิกเผ่าน้อยใหญ่ ก็พลอยลืมไปด้วย
ว่าคนสำคัญกลุ่มนี้ ถูกนำมาตกแต่ง เพื่อหนีความสามัญธรรมดา
คนทั้งเผ่า ปลาบปลื้ม กับครอบครัวหมอผีของเผ่า
โห่ ฮิ้วววว โห่ ฮิ้วววว
ประหนึ่งครอบครอง ต้นตะเคียนศักดิ์สิทธิ์ ที่เดินได้
จนมีจำนวนไม่น้อย คิดไปว่า
หมอผีนี่แหละ คือหัวหน้าเผ่า (ทั้งที่หัวหน้าเผ่าก็ยังอยู่)
และแล้ว คนไม่สำคัญ ที่ดั้นนนน มาสำคัญคนหนึ่ง ก็ก่อเรื่อง...
ใหญ่โต
มูลเหตุหนึ่งคือ ชีคิดว่า ชี้นั้นไม่ธรรมดา
เป็นหนึ่งมนุษย์มหัศจรรย์ ที่ทำอะไรก็ได้
ชีทำอะไรลงไป ???
แล้วเกิดอะไรขึ้นกับ หัวหน้าเผ่า ???
เมียหมอผี ทำอะไร ???
โดย. คุณนายน้ำว้า
ที่มา : ประชาไทเว็บบอร์ด นานมากแล้วจนผมจำไม่ได้ว่าโพสต์วันไหน ( หลายเดือนอยู่ )
วันจันทร์ที่ 26 พฤศจิกายน พ.ศ. 2550
นิทานนานาชาติ เรื่อง : จังหวะ ของคนลืมตัว (ที่ท่าทางจะยังไม่ตื่น)
ผู้จัดเก็บบทความ เจ้าน้อย ณ สยาม ที่ 2:18 ก่อนเที่ยง
ป้ายกำกับ: เรื่องสั้น
สมัครสมาชิก:
ส่งความคิดเห็น (Atom)
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น