Hello ! Siam.: Power To The People

ฉันแค่ไม่เห็นด้วยกับสิ่งที่พวกเขาทำ จากเหตุการณ์เมื่อวันที่ 19 กันยายน 2549 มันทำให้ฉ้นเห็นสิ่งที่ฉันไม่คิดว่า จะเกิดขึ้นในเมืองไทยอีก และจากเหตุการณ์นี้ คนๆ นั้นไม่ออกมาปกป้องประชาชน ของเขา มันเลยทำให้ฉันคิด พอฉันคิดฉันก็ต้องศึกษา พอฉันศึกษา ฉันถึงได้หลุดออกมาจาก โลกแห่งมายา ที่แสนหลอกลวง...

ท่านทำมาหากินอะไร?

" ไม่ ท่านเคานท์ ท่านไม่มีวันที่จะได้เธอ ไม่มีทางเป็นอันขาดเพราะท่านเป็นเจ้านายใหญ่โต ท่านจึงคิดเอาเองว่าท่านเป็นอัจฉริยะผู้ยิ่งใหญ่ ชาติตระกูลขุนน้ำขุนนาง ทรัพย์สินเงินทอง ยศฐาบรรดาศักดิ์ ตำแหน่งแห่งที่ ไอ้ของพรรค์นี้แหละที่ทำให้ท่านหยิ่งจองหอง

ท่านทำมาหากินอะไร ถึงได้ร่ำรวยขนาดนี้ ท่านเพียงแต่ออกแรงเกิดมาเท่านั้น ไม่มีอะไรมากไปกว่านี้

พ้นจากเรื่องนี้ ท่านก็เป็นคนธรรมดาๆอย่างพวกเรานี่เอง แต่ข้าสิ ให้ตายเถอะ ข้าขลุกอยู่กับฝูงชนที่วุ่นวายสับสนมืดมน มันทำให้ข้าต้องใช้สรรพวิทยาการต่างๆนานา เพื่อเอาตัวเองให้รอด แหม่ มันมากมาย เหลือคณากว่าที่พวกเขาต้องใช้ในการปกครองราชอาณาจักรสเปนตลอดร้อยปีเสียอีก "

บทพูดคนเดียวของฟิการ์โร่
(องก์ที่ ๕ ฉากที่ ๓)

Le monologue
de Figaro
(acte V, scène 3)

ปิแอร์ ออกุสแต็ง การอง เดอ โบมาร์เชส์, การแต่งงานของฟิการ์โร่, ๑๗๗๘.
Pierre Augustin Caron de Beaumarchais,
Le Mariage de Figaro,
1778.

สำเนาจาก :
Etat de droit

หนังสือเล่มผุ ?

ในสยาม…ได้มีการกบฏและมีการเปลี่ยนระบอบการปกครองเมื่อปี ๑๙๓๒ ในส่วนใหญ่แล้ว ทุกสิ่งทุกอย่างยังคงเป็นอยู่อย่างเดิม

ผู้ที่ทำการเปลี่ยนแปลงการปกครองก็เพียงแต่ไล่ผู้มีอำนาจชุดเก่าไป แล้วตัวเขาก็นั่งบัลลังก์แทน

ในชั้นต้นก็ดูว่า เขาได้พยายามจะชำระล้างความโสโครกอยู่เหมือนกัน แต่ในไม่ช้าความโลภและความเห็นแก่ตัวก็ค่อยงอกงามขึ้นในจิตใจของเขา

ในที่สุดเขาก็หลงติดอยู่ในวิมาน ดังนั้น แทนที่จะทำลายวิมานอันเป็นสัญลักษณ์แห่งความอยุติธรรม เขากลับเรียกหาความร่วมมือจากผู้ที่เคยอยู่ในวิมานนั้นมาก่อน และรวบรวมกำลังกันเข้ารักษาวิมานนั้นไว้อย่างแข็งแรง

เพราะฉะนั้นในทุกวันนี้ ประชาชน พวกพ้องของฉันก็ยังคงต้องอ่านหนังสือเล่มผุที่บรรจุเรื่องราวล้าสมัย นับได้ศตวรรษมาแล้ว

จะมีการเปลี่ยนแปลงบ้างก็ตรงที่ได้เปลี่ยนชื่อที่หน้าปกเสียใหม่และปัดฝุ่น

ศรีบูรพา

จาก : จนกว่าเราจะพบกันอีก

ไม่มีวันดับสูญ !

กษัตริย์มาและกษัตริย์ไป… เวียงวังได้กลายเป็นพงเสือ แต่ประชาชนเท่านั้นที่ยังคงอยู่ สิ่งใดอันเป็นของประชาชนสิ่งนั้นไม่เคยดับสูญ มีแต่จะวิวัฒน์เจริญงอกงามดียิ่งขึ้น เราผู้เป็นทายาทประชาชนจะรักษาไว้ซึ่งทุกสิ่งทุกอย่าง แผ่นดินของเรา อิสรภาพและศิลปวัฒนธรรมของเราจะไม่มีวันดับสูญ ตราบเท่าที่คนไทยยังหายใจอยู่

เสนีย์ เสาวพงศ์
แด่...แม่ นิติศาสตร์ 5:2 (2499)

ปัญญาชน ?

"ในประเทศไทยถ้าคุณเป็นปัญญาชนจริงๆ ต้องกล้าพูดเรื่องสถาบันกษัตริย์ ถ้าคุณไม่กล้าพูดอย่างมากก็เป็นคนที่รับใช้รัฐแล้วเขียนลงหนังสือพิมพ์เอารายได้ต่อเดือนต่อวันไปเท่านั้น"

สมศักดิ์ เจียมธีรสกุล

ราชอาณาจักร

เมื่อประกาศตนว่าเป็น "ราชอาณาจักร" แล้ว จะมาเอาคำว่า "อันมีกษัตริย์เป็นประมุข" มาต่อท้าย "ประชาธิปไตย" ทำไม ก็ในเมื่อ คำว่า "ราชอาณาจักร" ก็สื่อในตัวแล้วว่ามีประมุขเป็นกษัตริย์

โดยพื้นฐาน ลักษณะของประชาธิปไตย ไปกันไม่ได้กับ กษัตริย์ อยู่แล้ว เพราะ คนเดียว ไม่ได้มาจากการเลือกตั้ง จะมาถืออำนาจได้อย่างไร แต่ด้วยเหตุผลทางประวัติศาสตร์ บางประเทศก็อนุญาตให้มีกษัตริย์ต่อไป โดยตัดตอนไม่ให้กษัตริย์มีอำนาจเลย เป็นเพียงสัญลักษณ์

เราน่าจะเรียกประเทศที่เป็นประชาธิปไตยและมีประมุขเป็นกษัตริย์ว่า ประชาธิปไตยที่อนุญาตให้มีกษัตริย์เป็นประมุข แทนคำว่า ประชาธิปไตยอันมีกษัตริย์เป็นประมุข

ปิยบุตร

จาก : ประชาธิปไตยที่อนุญาตให้มีกษัตริย์เป็นประมุข

แน่แท้ !

ถ้าในปัจจุบันสามัญชนกล้าวิพากษ์เจ้าที่ไม่เอาไหน หรือที่แสดงอภิสิทธิ์ต่างๆ กันอย่างกว้างขวาง บางทีสถาบันเจ้าจะยังคงอยู่คู่กรุงสยามต่อไปได้ เพราะถ้าปราศจากคำวิพากษ์วิจารณ์อย่างสุจริตเสียแล้ว
สังคมย่อมต้องถึงซึ่งความเสื่อมเป็นแน่แท้

ส.ศิวรักษ์

กูจะขบถ

เมื่อพูดกันไม่ได้ก็ไม่พูดจะทำปากให้เป็นตูดพูดไม่ได้

จะได้รู้กันว่าประเทศไทยเป็นของคนหัวใสสองสามคน

ถ้าความจนถูกหาว่าขบถเพื่อให้ความรวยกดกลางถนน

กูก็พร้อมจะขบถรดน้ำมนต์กราบพระออกปล้นความเป็นธรรม

สุจิตต์ วงษ์เทศ ปี 2517

14 ตุลาคม 2516

" ถนนเนืองนองผู้คน !
ปืนคำรามขับไล่ !
กระสุนของมันโปรยปลิว !
รถถังกัมปนาทน่าเกรงขาม !

ผู้คนวิ่งพรูเข้าประจันหน้าด้วยมือเปล่าเปลือยๆ !
บางคนมีดุ้นไม้ที่หัก
ลากจากข้างถนน !

ไฟไหม้ !
แสงแดดจ้านเปลี่ยนเป็นหม่นและมืดคลุ้มจากควัน !

เฮลิคอปเตอร์
ฉวัดเฉวียนเย้ยหยัน !

เสียงร้องไห้และ
ตะโกนเคียดแค้น !

หลายคนพยายามเหยียดตัวของเขาให้แบนลงแนบถนนหลบกระสุนปืน !
แล้วนาฑีต่อมา เขาเผ่นโผนไปข้างหน้าอย่างไม่หยุดยั้ง !

บางคนโดนฉีกแขน
และขาขาดวิ่น !
ในมือบางคนมีระเบิดขวดใบน้อยไม่น่ามีพิษถ้าเทียบกับรูเหล็กสีดำของปืนที่ซุ่มซ่อนตามซอกตึก !

ผู้คนยังหลั่งไหล
มาเนืองนอง !

คาวเลือด !
คราบเหงื่อและน้ำตา !

กลิ่นควันลามก
อนาจารของควันปืน !

และลมหายใจของเสรีภาพ ! “

รงค์ วงษ์สวรรค์

‘อิสรภาพ’

พวกเขาบอกข้าว่า

“ หากท่านพบทาสนอนหลับอย่าได้ปลุกเขาให้ตื่นเขาอาจกำลังฝันถึง ‘อิสรภาพ’ ”

ข้าตอบว่า

“หากท่านพบทาสนอนหลับจงปลุกเขาให้ตื่นและสนทนากับเขาเรื่อง ‘อิสรภาพ’ ”

คาห์ลิล ญิบราน

จากหนังสือ วิญญาณขบถ
แปลโดย น.ชญานุตม์

ฟ้าสูง..

"เข้าใจไหมว่าฟ้ามันสูง มันสูงจริงๆ แล้วแผ่นดินมันก็ต่ำมากๆ ศรัทธามันใช้เวลานานในการสร้าง จะทำลายมันก็ต้องใช้เวลานานเหมือนกัน ป้าแก่แล้วคงทำอะไรไม่ได้มาก อยากจะฝากว่าอย่าไปคาดหวังอะไรกับสังคมไทยมากนักเลย เสียสละตายกันไปตั้งเท่าไหร่ก็ได้แค่นี้ แต่ก็อย่ายอมแพ้ต้องสู้ไปเรื่อยๆ สักวันเราจะชนะแม้จะนานหน่อย เหตุการณ์แบบ 6 ตุลา ถ้ามันจะต้องเกิดอีกมันก็จะเกิด ถ้าทำดีที่สุดแล้วเปลี่ยนแปลงมันไม่ได้ก็อย่าไปเสียใจ"

คุณป้าอดีตสหายอาวุโส
วัย 70 กว่า

เมื่อพ.ศ.2454 หรือ ร.ศ. 130 พวกเขาเหล่านั้นคิดก่อการ โค่นล้มพระราชบัลลังก์ สมาชิกคณะปฎิวัติได้ให้สัตย์ปฎิญาณพร้อมกันว่า..

" เราทั้งหลายเป็นผู้ก่อการด้วยกัน ต่างก็ได้คำนึงกันอยู่แล้วว่า ผลสำเร็จที่สุดนั้น ย่อมเป็นการยากมาก เพราะได้เห็นผลของการปฎิวัติมามากต่อมากนักแล้ว ซึ่งส่วนมากหากเป็นประเทศอื่นก็ดี เมื่อปรากฎว่ามีการปฎิวัติขึ้น คณะผู้ก่อการครั้งแรกนั้นมักจะถูกจับกุม หรือไม่ก็ได้รับการทรมาน และถูกประหารชีวิตเสียก่อนงานจะสำเร็จ โดยมากมักจะเป็นอยู่เช่นนี้ แต่จะอย่างไรก็ดี แม้ว่าพวกปฎิวัติยุคแรกจะเพลี่ยงพล้ำ หรือได้รับโทษอย่างแสนสาหัสก็ตาม แต่ก็ยังมีพวกคนรุ่นหลังคิดการสืบต่อเนื่องกันไป และผลก็มักจะสำเร็จ"

เดอะคิงแคนดูนัทธิง

"ในประเทศที่เขามีกษัตริย์อยู่ใต้รัฐธรรมนูญ พลเมืองของเขาทุกคนมักจะรู้จักว่า"เดอะคิงแคนดูนัทธิง" อะไรทุกอย่างที่พระองค์ต้องการ เขาปฎิบัติถวายพระองค์เองพระองค์ไม่ต้องเดือดร้อน ทีนี้พระราชบันทึกของพระองค์ พระองค์ต้องการให้ประเทศเรามีการปกครองอย่างประชาธิปไตยอย่างประเทศอังกฤษแท้ๆ แต่พระองค์ก็บอกไว้ในนั้นเอง บอกแย้งในนั้นเองว่า จะให้ฉันทำอย่างพระเจ้าแผ่นดินอังกฤษไม่ได้ ทีการปกครองละก็จะเอาอย่างอังกฤษ แต่ไม่อยากเป็นอย่างพระเจ้าแผ่นดินอังกฤษ เพราะฉะนั้นก็เหลือที่จะทนทานเหมือนกัน"

ร้อยโท โอภาส คล้ายทองคำ
ผู้แทนราษฎรจังหวัดปราจีนบุรี

จากการประชุมสามัญสมัยที่ 2 ครั้งที่ 16/2477
วันที่ 31 มกราคม 2477

หมายเหตุ
เมื่อปี 2477 สภาผู้แทนราษฎรในยุคนั้นได้อภิปรายกันถึงข้อเรียกร้องต่างๆของพระเจ้าอยู่หัวรัชกาลที่ 7 ซึ่งมีอยู่หลายต่อหลายข้อ เช่นพระองค์ทรงเรียกร้องอำนาจของกษัตริย์ เรียกร้องจะมีทหารวังเรียกร้องไม่ให้ใช้กฎหมายมรดก ฯลฯ

โทมัส มัวร์

"สาเหตุประการสำคัญที่สุดแห่งความยากจนของสังคมก็คือ "เจ้าขุนมูลนาย" มีจำนวนมากมายเหลือเกิน พวกนี้ไม่ต่างอะไรกับตัวแตน ที่บินเตร่เร่ร่อนไปวันหนึ่ง ๆ ดำรงชีพอยู่ด้วยแรงงานของผู้ใกล้ชิด ขูดรีดเลือดเนื้อชาวนาที่ทำนาบนผืนแผ่นดินของเรา เพื่อเพิ่มพูนรายได้ให้แก่เขา นอกเหนือไปจากนี้ พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นอีกแล้ว"

โทมัส มัวร์
ค.ศ. ๑๔๗๗ - ๑๕๓๕
ผู้เขียนสังคมในอุดมรัฐ Utopia

เพลงของคนมีกรรม..

นกน้อยคล้อยบินตามเดียวดายคิดคิดมิวายกังวลให้หม่นฤทัยหมองขาดมวลมิตรไร้คนสนิทคู่เคียงครองหลงใหลหมายปองคนปรานี ขาดเรือนแหล่งพักพำนักนอน ขาดญาติบิดรและน้องพี่

บาปกรรมคงมี จำทนระทม

ท้องฟ้าสายัณห์ตะวันเลือน แสงลับนับวันจะเตือนให้ใจต้องขื่นขม หากเย็นลงฟ้าคงยิ่งมืดยิ่งตรอมตรม ชีวิตระทมเพราะรอมา จวบจันทร์แจ่มฟ้านภาผ่องเฝ้ามองให้เดือนชุบวิญญาณ์ สักวันบุญมา ชะตาคงดี

คำร้องโดย :
ประเสริฐ ณ นคร

หมายเหตุ
จริงๆแล้วผมเองชอบเนื้อร้องเพลงนี้มาก และก็ถือว่าเปนเพลงโปรดอีกเพลงหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้ฟังมานานแล้ว เพราะรู้สึกเซ็งกับอะไรหลายๆอย่าง เอา..เพื่อให้เข้ากับบรรยากาศในช่วงนี้ ขุดมาฟังกันซะหน่อย

ณ ช่วงเดือน ธันวาคม 50

ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ

ฟ้าสูงแผ่นดินต่ำ
เสียงเหยียบย่ำของชนชั้น

กระหึ่มก้องมานานครัน
ว่าฟ้านั้นคือเทวดา

ฟ้าสูงมันกดขี่
ว่าดินนี้ไร้เดียงสา

เป็นทาสต้องพึ่งพา
หากขาดฟ้าจักขาดใจ

เราดินต้องเป็นดิน
จักโบยบินได้อย่างไร

แต่ดินก็มีใจ
ประกาศให้ฟ้ามันรู้

ช่องว่างระหว่างชั้น
ถูกแบ่งกั้นปันกันอยู่

ต่ำทรามคือดิน-กู
ฟ้าอาจชูเพราะคำลวง

ดินนี้เลี้ยงชีวิต
สรรพสิ่งสถิตเล็กใหญ่หลวง

สินทรัพย์ล้ำค่ามีทั้งปวง
แต่ฟ้าช่วงชิงสิ่งนี้ไป

จักโน้มฟ้าให้เทียมดิน
หวังหลอกกินอีกนั้นอย่าหมาย

ช่องว่างระหว่างชั้นอันตราย
จัดทำลายให้ยับอยู่กับมือ.

รวี โดมพระจันทร์

จินตนาการ

จินตนาการว่าไม่มีสวรรค์ มันง่ายหากคุณจะลอง ไม่มีนรกอยู่ใต้เรา เหนือเรามีเพียงท้องฟ้า จินตนาการเข้าเถิด มวลชนทั้งหลาย ผู้มีชีวิตอยู่เพื่อปัจจุบัน

จินตนากรว่าปราศจากประเทศ มันไม่ยากหรอกที่จะทำ ปราศจาการฆ่าฟัน หรือตายเพื่อ....

และปราศจากศาสนาด้วย จินตนาการเข้าเถิด มวลชนทั้งหลาย ผู้มีชิวิตอยู่เพื่อสันติภาพ

คุณอาจกล่าวว่าฉันเป็นนักฝันคนหนึ่ง แต่ไม่ใช่ฉันคนเดียวหรอกนะ ฉันหวังว่า วันหนึ่งคุณจะเข้าร่วมกับเรา และโลกนี้จะเป็นหนึ่งเดียว

จินตนาการไม่เคยถูกครอบงำ ฉันสงสัยว่าคุณจะทำได้ไหม ไม่จำเป็นต้องละโมบหรือหิวโหย เพื่อนร่วมโลก.....

จินตนาการเข้าเถิด มวลชนทั้งหลาย มาร่วมมือกันทั่วทั้งโลกเถิด.....

เนื้อเพลง Imagine
ของ John Lennon

จากหนังสือ
ผีเพลง ดนตรีขบถที่เปลี่ยนแปลงโลก
โดย สิเหร่

หนังสือต้องห้าม !

การจำกัด, ห้ามหวง, ขีดขั้น พรมแดนของความรู้, ความจริงมีมาตั้งแต่อดีตกาลโดยผู้มีอำนาจปกครอง ด้วยวิธีการเผา, ถ่วงน้ำ, ห้ามพิมพ์และ เผยแพร่หนังสือ ภายใต้ความคิดที่ว่าหนังสือเหล่านั้นเป็นต้นธารแห่งภยันตรายอันจะก่อให้เกิดภัยคุกคามและความวุ่นวายขึ้นในสังคม ถือเป็นการจัดระเบียบสังคมด้วยการตัดระบบความคิด หากมิได้ตัดการเผยแพร่ความรู้ทางการเมืองการปกครองแก่ประชาชนที่เดินเคียงขนานบนเส้นทางเดียวกันตลอดมา ทั้งจารึก, จดหมายเหตุ, ตำนาน, พงศาวดาร กระทั่งถึงวรรณกรรมอิงประวัติศาสตร์ แต่ก็เป็นไปในวงแคบเฉพาะกลุ่มชนชั้นสูง และพระสงฆ์เสียส่วนใหญ่ ภายหลังเมื่อมีการติดต่อสัมพันธ์กับต่างประเทศมากขึ้น นับตั้งแต่สมัยรัชกาลที่ ๔ จึงมีการเผยแพร่แนวความคิดทางสังคมการเมืองหลากหลาย...ที่สำคัญคือ การริเริ่มของเทียนวรรณ ซึ่งมีการวิพากษ์ วิจารณ์ ถึงปัญหาสิทธิ เสรีภาพ ปัญหาความเป็นธรรม และเรียกร้องให้รีบจัดตั้ง “ปาลิเมนต์” เยี่ยงอารยประเทศ, การเสนอปัญหาทางเศรษฐกิจ-สังคม และแนวทางแก้ไขโดยพระยาสุริยานุวัตร ในหนังสือทรัพยศาสตร์ ตลอดจนการเคลื่อนไหวตามแนวความคิดประชาธิปไตยและสังคมนิยมในช่วงก่อนการเปลี่ยนแปลงการปกครอง พ.ศ. ๒๔๗๕ โดยสมัยนี้เองที่การหลบหลีก “คอมมิวนิสต์” และ การเรียกร้อง “ประชาธิปไตย” เป็นเงื่อนไขที่ทำให้ “หนังสือต้องห้าม”

นับจากปี ๒๔๗๖ เป็นต้นมาได้เกิดภาวะสะกดกั้นทางความคิด จนก้าวล่วงมาถึงยุคสมัยของจอมพลป. พิบูลสงคราม ในปี ๒๔๘๙ ที่มีการยกเลิกพระราชบัญญัติว่าด้วยคอมมิวนิสต์ พ.ศ. ๒๔๗๖ ความตื่นตัวสนใจใคร่รู้ทางด้านการเมืองการปกครองจึงค่อย ๆ ปะทุขึ้น ทั้งในหมู่นักศึกษา, นักเขียน, นักหนังสือพิมพ์ รวมถึงประชาชนโดยทั่วไป อันทำให้เกิดการแพร่ขยายแนวคิดทางสังคมนิยมขึ้นอย่างเสรีผสานกับอุดมคติที่ต้องการเปลี่ยนแปลงสภาพสังคมและการเมืองไทย อันเนื่องมาจากนโยบายการปกครองของรัฐบาลจอมพล ป. ณ ขณะนั้น หากบทบาทของสื่อมวลชนที่เผยแพร่ข่าวสารข้อมูลความรู้แก่ประชาชนกลับถูกจำกัดปราบปราม โดยการใช้มาตรการทางกฎหมายเป็นเครื่องมือ คือพระราชบัญญัติการพิมพ์ พ.ศ. ๒๔๘๔ อันเป็นกฎหมายที่ตราขึ้นในสมัยจอมพล ป. จนปรากฏภาวะสุญญากาศทางเสรีภาพ และต่อมารัฐบาลได้กวาดล้างจับกุมมวลชน ในนามคณะกรรมการสันติภาพแห่งประเทศไทย เมื่อวันที่ ๑๐ พฤศจิกายน ๒๔๙๕ โดยตามแถลงการณ์ของคณะกรรมการฯ นั้น ชูประเด็นการเคลื่อนไหวเรียกร้องให้ต่อต้านรัฐบาล คัดค้านนโยบายความมั่นคง-การต่างประเทศของรัฐ การก่อการครั้งนี้เรียกว่า “กบฏสันติภาพ” มีผู้ถูกจับกุมจำนวน ๕๔ คน ซึ่งผู้ที่ถูกจับส่วนหนึ่งเป็นอาจารย์ นักศึกษา ปัญญาชน และนักคิดนักเขียนที่สำคัญ เช่น อุทธรณ์ พลกุล กุหลาบ สายประดิษฐ์ อัศนี พลจันทร์ (นายผี) เปลื้อง วรรณศรี (นายสาง) สิงห์ชัย มังคนนรา (นเรศ นโรปกรณ์) สุภัทร สุคนธาภิรมย์ และสุพจน์ ด่านตระกูลเป็นต้น

วันอาทิตย์ที่ 27 มกราคม พ.ศ. 2551

Power To The People

by john lennon

ขอให้พลังของประชาชนรวมกันเปนหนึ่ง
เพื่อนำพาเราไปสู่...

เสรีภาพที่แท้จริง ?

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Hello ! Siam.

ความในใจ..

บล็อก

กระดานฝากข่าว

ประชาไท

Thai E-News

สยามประเทศ..